Γράφει η Χρύσα Τσόντζολου
Με την ευκαιρία του καινούργιου του τραγουδιού που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Το Πανηγύρι (η Προσευχή)», κανονίσαμε να περπατήσουμε μαζί του στα όμορφα σοκάκια της Πλάκας – ναι εκεί κοντά στην «Απανεμιά», τη μοναδική μπουάτ που έχει απομείνει στην Αθήνα και που ο ίδιος κάνει επιλεκτικές εμφανίσεις - για να συζητήσουμε μαζί του και εν τέλει να περάσουμε ένα όμορφο ανοιξιάτικο μουσικό απόγευμα.
-Κωνσταντίνε, ποια είναι η αφετηρία των μουσικών σου ακουσμάτων και πως συντέλεσαν στην μουσική σου διαδρομή;
Αυτά που μου άρεσαν περισσότερο, σε μικρή ηλικία, σαν πρώτα ακούσματα δηλαδή, ήταν τραγούδια από τη μελοποίηση του Θεοδωράκη, ερμηνείες του Γρηγόρη Μπιθικώτση και μετά καθώς προχωρούσα προς το γυμνάσιο μου άρεσε η ροκ μουσική, ιδίως μπαλάντες. Ιδιαιτέρως, μου άρεσαν ερμηνείες του Φρέντι Μέρκιουρι των Queen και σιγά-σιγά, βέβαια, όσο έμενα και στο Ωδείο και μελετούσαμε συνθέτες της κλασικής εποχής, έβλεπα ότι μ’ άρεσε να μελετώ γενικά τη μουσική, δηλαδή να μη στέκομαι μόνο σε ένα είδος αλλά και στην ελληνική λαϊκή μουσική και σ’ αυτά που ακουγόταν στο ραδιόφωνο και να παρατηρώ το τοπίο, ευρύτερα. Απλά είχα κάποιες προτιμήσεις όπως προανέφερα.
-Πέρα από το κομμάτι της μουσική και τις δυσκολίες που εμπεριέχονται στην εκάστοτε κοινωνία μας, υπήρχε ποτέ η σκέψη να ασχοληθείς επαγγελματικάκαι με κάποιο άλλο τομέα; Δεδομένου ότι τελείωσες στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης Μάρκετινγκ.
Αρχικά μου άρεσε η περίπτωση να ασχοληθώ με τη διαφήμιση και να γράφω κείμενα και μουσικές με βάση κάποιο project. Πάντως από την ακαδημαϊκή φοίτηση αυτό που κατάλαβα ήταν ότι μου άρεσε γενικώς και υπήρξαν καθηγητές / δάσκαλοι που μου άρεσαν πάρα πολύ και με βοήθησαν στην κοινωνική οπτική και στην ακαδημαϊκή ένταση.
-Με αφορμή το νέο κομμάτι σου που κυκλοφόρησε… ποια μπορεί να θεωρηθεί πηγή έμπνευσης για έναν καλλιτέχνη της μουσικής, μέσα στην καθημερινότητά του; Σχετίζεται με τα συναισθήματα και τις καταστάσεις που λαμβάνει την δεδομένη στιγμή ή από κρυμμένους θησαυρούς συναισθημάτων που φυλάσσει μέσα του από παιδί και αναβιώνουν ανάλογα με τα ερεθίσματα της καθημερινότητας;
Μ’ αρέσει να μεγεθύνω σημεία που περνάνε απαρατήρητα στην καθημερινότητα. Κάπως έτσι, φτιάχνω καινούργιους κόσμους και τοποθετώ «δεδομένα» σε βάση ενός άλλου σκηνικού. Αυτή πιστεύω, είναι και η ανάγκη μου. Να επικεντρώνομαι δηλαδή σε πράγματα «ανεξερεύνητα». Σε γενικές γραμμές έχω τη γνώμη πως, η ευγένεια είναι ένα στοιχείο Τέχνης και Δύναμης και πιθανά έτσι να αποδεικνύεται η ύπαρξη της ελπίδας… πως δεν είναι «μολυσμένα» όλα, στο κόσμο αυτό. Βεβαίως, παίζουν ρόλο και τα παιδικά χρόνια συνδυαστικά στην έμπνευση σου, γιατί εν τέλει το ωραίο μπαούλο αναμνήσεων που ενδεχομένως να έχεις, είναι φυλαγμένο από πάντα, με πολλές μυρωδιές, εικόνες και έντονα χρώματα.
-Μουσική και υποκριτική… δύο διαφορετικές έννοιες που όμως είναι πολλές φορές και αλληλοσυνδεόμενες μεταξύ τους. Εσύ δεδομένου ότι έχεις συμμετάσχει σε παραστάσεις, ξεχωρίζεις λίγο παραπάνω κάποια από αυτές;
Με την υποκριτική τέχνη ασχολείται νομίζω ο άνθρωπος κάθε ώρα και κάθε στιγμή. Μία στιγμή αν είναι και η μουσική, έτσι κι αλλιώς εμπλέκεται η υποκριτική τέχνη μέσα σε αυτή. Όταν αρχίζεις και στήνεις την παράσταση σου θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου την υποκριτική, αλλά ταυτόχρονα και ο ηθοποιός την μελωδία του κειμένου. Συμβαίνει κατά την διάρκεια της παράστασης να έρχονται να φεύγουν και να συνδυάζονται η μουσικότητα και η υποκριτική και ο καλλιτέχνης ορίζει τη δοσολογία.
-Κάπου είχα διαβάσει για την ενασχόληση σου με το ραδιόφωνο. Ποια τα συναισθήματα σου ως προς αυτή τη μικρή εκδήλωση μουσικής και απόψεων που εμπεριέχεται στις ραδιοφωνικές εκπομπές;
Η μουσική που επιλέγω δεν έχει να κάνει καθόλου με το αν έχει δυνατό ή όχι airplay κάποιο τραγούδι. Από το 2009 που ξεκίνησαν οι «μουσικές αποστολές» στο ραδιόφωνο μέχρι και σήμερα όπου έχουν έρθει και πάρα πολλοί φίλοι καλεσμένοι και καλλιτέχνες ανάμεσα σε αυτούς ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Κώστας Τουρνάς, ο Λάκης Παπαδόπουλος και πολλοί άλλοι και τους ευχαριστώ όλους, σημασία για μένα έχει να μιλούν για πράγματα, αποκαλύπτοντας ένα δικό τους σενάριο κι εγώ να διαλέγω τους στίχους και τα τραγούδια που το υποστηρίζουν αντίστοιχα. Και αναλόγως, επίσης, όταν δεν έχω καλεσμένο στο στούντιο, βάση ενός κεντρικού θέματος επιλέγονται δημιουργήματα που το υποστηρίζουν και το αναλύουν. Και πάντα όσο γίνεται με λεπτότητα. Καμιά φορά το ξεχνάμε και βάζουμε πάνω απ’ όλα την τεχνολογία, αλλά χωρίς τους καλούς τρόπους η τεχνολογία είναι άχρηστη, δεν υφίσταται.
-Σε έναν κόσμο που ακόμα και τα βασικά μας αγαθά δεν είναι και τόσο δεδομένα, πως διαχειρίζεσαι όλο αυτό και προσωπικά σαν Κωνσταντίνος και επαγγελματικά; Έχεις αυτό το φόβο ότι είμαστε όλοι αναλώσιμοι;
Προσωπικά προσπαθώ να μην το φοβάμαι και εν τέλει θεωρώ ότι μπορούμε παρόλ’ αυτά να ζούμε με αυτό και αν συμβεί το οτιδήποτε να γεννηθεί κάτι καινούργιο. Δηλαδή είναι σημαντικό να μπορείς να το βλέπεις θετικά, να δημιουργήσεις κάτι καινούργιο μέσα από τις στάχτες σου. Αυτός είναι ο τρόπος να μην φοβάσαι αυτό το δεδομένο που υπάρχει στην κοινωνία μας, συνεχώς να γεννάς δηλαδή νέες ιδέες και να τις πράττεις! Έτσι υπάρχει η πιθανότητα να είσαι λιγότερα αναλώσιμος. Στο τέλος, βέβαια, δεν νικιέται εύκολα ο φόβος αυτός.
-Αισθάνθηκες ποτέ την ανάγκη για αποστασιοποίηση από τη δημοσιότητα; Υπήρξε κάποιο διάστημα που θέλησες να ασχοληθείς με άλλα πράγματα στη ζωή σου και ενδεχομένως να λείψεις για κάποιο χρονικό διάστημα από το χώρο της μουσικής;
Βεβαίως υπήρξε η ανάγκη για αποστασιοποίηση από την δημοσιότητα, όχι για να ασχοληθώ με άλλα πράγματα στη ζωή μου, αλλά γιατί για πολλά χρόνια υπήρξε η ανάγκη να βιώσω προσωπικά την ιδιωτικότητα μου, χωρίς όμως αυτό να γίνεται καθημερινή επιταγή. Απλά με απασχολούσε! Από την άλλη βέβαια μ’ αρέσει πάρα πολύ η αναγνωρισιμότητα. Ο καλλιτέχνης έχει δόσεις ματαιοδοξίας να πει το έργο του και να ακουστεί στο ευρύ κοινό. Θεωρώ ότι ο πιο σημαντικός καλλιτέχνης που θα μπορούσε να υπάρξει, θα ήταν εκείνος που δεν θα ανέφερε ποτέ το έργο του, γιατί δεν θα είχε την δόση της ματαιοδοξίας… αλλά δύσκολα θα τον ανακαλύπταμε.
-Ποιο είναι το τραγούδι που θα έλεγες ότι έχεις ξεχωρίσει από τους μουσικούς σου δίσκους, ώστε να θέλεις να το λες σε κάθε σου εμφάνιση και το οποίο σου δημιουργεί ιδιαίτερα συναισθήματα; Από τα νέα σου τραγούδια θα υπήρχε κάποιο μετέπειτα που θα μπορούσες να το εντάξεις που να σου βγάζει τα αντίστοιχα συναισθήματα;
Είναι κάποια τραγούδια, τα οποία δεν είναι μόνο τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται, γιατί έτυχε να τα τραγουδήσω εγώ ή να τα γράψω, αλλά γιατί νιώθω ότι παίρνω αντίστοιχα -κι απ’ το κοινό- όταν τα τραγουδάω ένα συναίσθημα έντονο! Αυτά για μένα είναι: “Το φόρεμα το θαλασσί”, το “Βράδια”, το “Ρούχο πεταμένο”, ενώ από αυτά που έχω γράψει και από αυτά που μου έχει γράψει ο Γιάννης Σπανός το “Στο ’χα πει”. Το οποίο να πούμε ότι είναι και το πρώτο τραγούδι που έπαιξε στο πιάνο του όταν συζητούσαμε την πιθανότητα συνεργασίας και είχα μαγευτεί. Θεώρησα τότε τον εαυτό μου τυχερό που ζούσα μία τέτοια στιγμή! Από τα νέα μου τραγούδια θα ενταχθεί όποιο επιθυμήσει το κοινό και πάλι, σε αυτή τη σχέση. Ήδη δείχνει μια εκτίμηση στο «Το Πανηγύρι (η Προσευχή)».
*Συμπληρώνεται και το "Ξημερώνει ο κόσμος" σε μουσική και στίχους του Στέλιου Ρόκου!
-Ποια είναι τα σχέδια σου και ποια από τα καινούρια σου τραγούδια θα ακούσουμε στις εμφανίσεις σου τη φετινή σεζόν;
Ετοιμάζω αυτό το διάστημα μια όμορφη βραδιά στη μπουάτ «Απανεμιά» στις 21 Μαΐου 2018, με καλεσμένους φίλους καλλιτέχνες, όπου θα παίξουμε ακουστικά κομμάτια από την παλαιότερη δισκογραφία μου, αλλά και αυτή που έρχεται, συν και τα νέα μου τραγούδια, το Πανηγύρι και την Προσευχή. Καλεσμένοι θα είναι η Γιώτα Γιαννά, ο Χρήστος Παπαδόπουλος, όπου μαζί θα έρθει και ο Γεράσιμος Ανδρεάτος. Επίσης, θα είναι ο Νίκος Καλογερόπουλος και ενδεχομένως θα έρθουν και άλλοι φίλοι… Το καλοκαίρι θα είμαι εκτός Αθηνών σε εμφανίσεις σε χώρους μικρότερης χωρητικότητας… κυρίως με ακουστικό σχήμα μιας και περνάμε όμορφα όπως το κάνω τον τελευταίο χρόνο!
-Ας υποθέσουμε ότι θα μπορούσαμε να χρωματίσουμε τη μουσική. Ποιο χρώμα πιστεύεις ότι θα της ταίριαζε;
Θα έβαζα μουσική στα χρώματα. Όχι χρώματα στη μουσική. Θα έβαζα μουσική στο κόκκινο, στο μπλε, στο διαφανές, στο μαύρο, στην παλέτα όλων των χρωμάτων. Θεωρώ ότι εφόδιο μου είναι η μουσική στην εικόνα, παρά η ζωγραφική ικανότητα να χρωματίσω την μουσική αντίστοιχα.
-Τι συμβουλή θα έδινες στους νέους καλλιτέχνες που ξεκινάνε τα πρώτα τους βήματα στο ταξίδι της μουσικής;
Να μην νοιάζονται για βάρη και άγχη σε σχέση με το αν θα πετύχει κάτι ή όχι. Να τους ενδιαφέρει -και αυτό να είναι βάρος- αν πραγματικά το πιστεύουν αυτό που κάνουν.
-Ποιες είναι οι ευχές σου για το επόμενο διάστημα και τι είδους αλλαγές ευελπιστείς να γίνουν από δω και πέρα στο χώρο της μουσικής; Μιλώ επαγγελματικά και γενικά…
Δεν πιστεύω στους τίτλους των αλλαγών, αλλά όπως προανέφερα σε πράγματα όπως είναι η ευγένεια και η παιδεία. Πιστεύω, δηλαδή, ότι ο άνθρωπος αν φροντίσει περισσότερο τη μελέτη του, την επιμέλεια και καθαριότητα του χώρου του και της πόλης του αντίστοιχα και αν προσπαθήσει να μην είναι τόσο πολύ καταναλωτικός, νομίζοντας ότι του ανήκουν τα πάντα. Αν θεωρήσει ότι είναι μικρότερος από το σύμπαν, παρά ο ίδιος το σύμπαν ολόκληρο, αυτόματα αυτό θα ομορφύνει τον κόσμο και θα τον κάνει ικανό να ζήσει με ευτυχία με περισσότερους ανθρώπους έως όλους πάνω στον πλανήτη.
-Με ποιό απόφθεγμα για τη ζωή θα έκλεινες αυτόν τον απογευματινό – συνεντευξιακό μας περίπατο;
“Κοίτα γύρω, δες τι όμορφος που γίνεται ο κόσμος, όταν όμορφα κοιτάς…!”
