Στην Ακτή Θεμιστοκλέους 146-148 στο Πειραιά σε ένα πολύ όμορφο και φιλόξενο χώρο, στο Aqua Blue, είχαμε μια πολύ όμορφη συζήτηση με τον Κωνσταντίνο Θαλασσοχώρη.
Άνετος, συνειδητοποιημένος και με καλή διάθεση ο Κωνσταντίνος μας μιλά με θέα τη θάλασσα, για τη μουσική, την έμπνευση, τη παρέα αλλά και το θέατρο!
– Δ. Είμαστε σε ένα φοβερό χώρο, με όμορφη μουσική και θέα τη θάλασσα. Πολύ χαλαρωτικό! Γίνονται και live εδώ σωστά?
– Κ.Θ. Νιώθεις ότι είσαι σε νησί, διακοπές! Ένα δύωρο εδώ είναι ότι πρέπει, δεδομένου ότι και λιγότερο χρόνο χρειάζεσαι για να έρθεις-απ΄το να πας σε νησί- πιο οικονομικά και σίγουρα ξεφεύγεις σα να ‘σαι διακοπές! Γίνονται live με αιχμή δόρατος, ας πούμε, εμένα, όμως μαζί με εμένα κάθε φορά είναι και άλλοι φίλοι καλλιτέχνες που στηρίζουν αυτή τη προσπάθεια. Παρασκευή και Σάββατο γίνονται τα live είναι όλα σε ακουστική εκδοχή έως unplugged, είναι πιό ζεστό. Να μιλάνε και να ακούγονται οι καρδιές! Σίγουρα είναι κάτι που δεν υπάρχει σε εύρος στην Αθήνα και τον Πειραιά οπότε νομίζω καλά κάνω και το σκέφτομαι έτσι! Ήδη έχει αποδοχή από το κόσμο. Τη Παρασκευή, με αφορμή την ονομαστική μου εορτή, ήμασταν επί σκηνής οι Αντώνης Γούναρης, Γρηγόρης Πετράκος, Νίκος Μίχας, το ακουστικό σετ από τους 1550 ο Μηνάς Τσίγκος με τον Ιωσήφ, το ακουστικό σετ από τους Vanilla Swing η αγαπημένη μου Λήδα, Ζανετ Καπούγια, ο Κωνσταντίνος Μενούνος χόρεψε με φίλους του swing, bossa και ό,τι ακούγονταν σε latin ρυθμό! Ήταν μία μαγική βραδιά!
– Δ. Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, το οποίο βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον με μουσικές σπουδές από πολύ νεαρή ηλικία και σημαντική πορεία, παρατήρησα πως είχες συχνές αλλαγές των τόπων διαμονής σου. Αμέσως μου προέκυψε η ερώτηση του πώς επηρέασε τη μουσική σου ταυτότητα αυτό, έβλεπες συνεχώς άλλους ανθρώπους, διαφορετικούς τόπους. Όλα διαφοροποιούνται ακόμα κι από γειτονιά σε γειτονιά πόσο μάλλον από πόλη σε πόλη!
–Κ.Θ. Καταρχάς αυτό που συνέβη πριν απ τη μουσική μου ταυτότητα ήταν στη ταυτότητα της προσωπικότητάς μου. Είμαι μια πολύπλευρη προσωπικότητα, οπότε καλλιτεχνικά είναι ένας δρόμος να εκφραστεί μια τέτοια προσωπικότητα. Οι πολλές αυτές αλλαγές, βοήθησαν στο να το εξωτερικεύσω αυτό, γιατί είδα διάφορα τοπία, διάφορους ανθρώπους. Μία ήταν από άμυνα, μετά ήταν από ανάγκη δημιουργίας, από ανάγκη να φτιάξω ένα δικό μου περιβάλλον και να μπορώ να κινούμαι με μια δική μου ταυτότητα. Η μουσική λοιπόν σιγά-σιγά ήταν ένα εφόδιο. Θέλοντας το, μή θέλοντας το έγινε! Στη μουσική μου ταυτότητά επίσης επηρέασαν εξίσου αυτές οι αλλαγές. Μεγάλο ζήτημα βέβαια, για τη μουσική μου ταυτότητα, ήταν η Θεσσαλονίκη και η Αθήνα σαφώς αλλά η Θεσσαλονίκη έχοντας μια δική της «έκταση», με ανθρώπους που δούλευαν τη μουσική με ανεξάρτητη πορεία απ τη δισκογραφία- το βλέπουν διαφορετικά επάνω- με επαφές απ’ τη Σμύρνη και τους πρόσφυγες, η οποία είναι από γενιά σε γενιά. Μία ωραία περίοδος ήταν όταν σπούδαζα εκεί όπου έβλεπα πολύ συχνά live το Νίκο Παπάζογλου και τους μουσικούς του! Γενικά μου αρέσει να παρακολουθώ άλλους ανθρώπους, να μελετώ μέσα απ’ την οπτική τους, να βρίσκω δικά μου, να γεννιούνται καινούργια!
– Δ. “Το φόρεμα το θαλασσί” δική σου δημιουργία! Πώς προέκυψε?
– Κ.Θ. Είναι μια αληθινή ιστορία. Ενός, για τη στιγμή που γράφονταν, ανεκπλήρωτου έρωτα, που φαντάστηκα πως έρχεται με αυτή τη μορφή, με ένα μαγεμένο φόρεμα και γελάει ειρωνικά γι’ αυτό που σκέφτομαι. Το έγραψα κάποια χρόνια πριν δισκογραφηθεί στη Heaven (2004).
–Δ. Πόσο και εάν κερδήθηκαν τα προσωπικά σου στοιχήματα μέχρι το 2004 όπου είχες ήδη μια σημαντική πορεία με σημαντικές συνεργασίες και βραβεία?
– Κ.Θ. Κοίταξε, έγιναν παραπάνω πράγματα από όσο πίστευα εγώ πως θα κάνω. Σαν μικρό παιδί και με ευαισθησίες νομίζεις πως θα κάνεις λιγότερα. Νομίζω πως, για μικρό παιδί, έκανα αρκετά πράγματα. τα βραβεία, οι υποτροφίες, η συνεργασία με το Σταμάτη Κραουνάκη και τον Γιάννη Αργύρη, ήταν όμορφες καταστάσεις και με δίδαξαν πολλά. Με έφτασαν κοντά στη μουσική άνδρωση. Αυτό βέβαια ήταν ένα μεγάλο κομμάτι το οποίο πήρα μετά, εξέλιξα και εξακολουθώ να εξελίσσω, δε θεωρώ πως σταματάει ποτέ αυτό.
– Δ. Ούτε τα προσωπικά στοιχήματα νομίζω ότι σταματούν να τίθενται, οπότε είναι η εξέλιξή μας.
– Κ.Θ. Αν και το μεγάλο προσωπικό στοίχημα είναι η μελέτη, να σου πω την αλήθεια και η διάθεση νέας «γέννας», δηλαδή συνέχεια να υπάρχουν δημιουργίες. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πιστεύω. Μετά μπορούμε να συζητήσουμε για προσωπικά ή επαγγελματικά στοιχήματα.
– Δ. Τί σε ώθησε να δηλώσεις συμμετοχή στο Fame Story και τελικά αυτή η συμμετοχή ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που είχες ξεκινώντας?
– Κ.Θ. Επειδή σκέφτομαι πως σκέφτεσαι, ότι υπάρχει ένα υπόβαθρο «γιατί το κάνει κάποιος». Ακριβώς επειδή υπάρχει υπόβαθρο μπορεί να σκεφτεί κάποιος να κάνει αυτή τη κίνηση. Σκέφτεται τα ΜΜΕ ως βήμα για να επικοινωνήσει αυτό που σκέφτεται ή αυτό που κάνει. Το Fame Story ήταν μία εκπομπή που θεωρητικά και εν τέλει και πρακτικά, θα συμμετείχαν ταλαντούχα πρόσωπα με ταλαντούχους δασκάλους και ανθρώπους να στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες. Γι’αυτό και πήγα. Εν τέλει θα μπορούσα να μην το είχα κάνει. Αυτά έχω να πω για το Fame. Ήταν ωραία η παρέα, έτυχε να είμαι με μια «φουρνιά» ανθρώπων τη περίοδο εκείνη, πολύ καλών.
– Δ. Και έρχεται το “Κάτι δυνατό” πάλι με συντελεστές βαρύγδουπα ονόματα του χώρου. Επετεύχθη ο στόχος?
–Κ.Θ. Σημαντικά πρόσωπα που εμπιστεύθηκαν τη φωνή μου κι αυτό ήταν πολύ ωραίο! Καταρχάς, τότε είχα ήδη ηχογραφήσει στη Heaven πολλά πράγματα σε singles και συλλογές σε επανεκτελέσεις σημαντικών δημιουργών συν το δικό μου κομμάτι- “Το φόρεμα το θαλασσί”. Μετά η δισκογραφική εταιρεία ΛΥΡΑ ζήτησε να εντάξει εμένα στο δυναμικό της κι αυτό ήταν μια ανέλπιστα καλή εξέλιξη. Τότε στη ΛΥΡΑ φτιάξαμε ένα δίσκο με ενορχηστρωτή το Νίκο Κούρο και δημιουργούς τους Γιάννη Σπανό, Στέλιο Ρόκκο, Λάκη Παπαδόπουλο, Γιάννη Νικολάου, Νίκο Παπαδόπουλο και Δημήτρη Λίβανο. Όσων αφορά τους στιχουργούς οι Μιχάλης Αβατάγγελος, Βίκυ Γεροθόδωρου, Γιώργος Κρητικός και δυο δικές μου δημιουργίες.
– Δ. Ο δρόμος ποτέ δε «στρώνει», όμως υπήρξε πλέον μια φυσική ροή των πραγμάτων?
– Κ.Θ. Εμένα μ’αρέσουν όλα αυτά που γίνονται! Άμα θέλεις να βάλεις το ρήμα «στρώνω» θα συναινέσω (γέλια). Ακολούθησαν οι δισκογραφικές δουλειές “Βράδια radio edition”(2006), “Πώς το κάνεις” (2008), “Σε ονειρεύομαι” (2012) κατ επέκταση, λόγω του θεάτρου και γράφοντας μουσική για θέατρο θέματα που δε δισκογραφίθηκαν, αλλά εκτέθηκαν στο κοινό είναι μουσικές για δύο θεατρικά έργα. Το ένα είναι το δικό μου θεατρικό σενάριο, σκηνοθεσία και μουσική το “Coktail Art” και το άλλο είναι “Το Μεγάλο Έργο” του Μίμη Καπέρδου, κείμενο, όπου έγραψα τις μουσικές για αυτό, με αιχμή το τραγούδι “Καρέ”.
– Δ. Ήρθε η ώρα για ένα νέο δίσκο?
–Κ.Θ. Είναι κάτι που σκέφτομαι τελευταία πάρα πολύ, ενώ τη περίοδο 2012-2013 ήταν εκτός οπτικής μου γιατί με το θέατρο δε θα μπορούσα να καταφέρω κάτι τέτοιο, λόγω χρόνου, οπτικής και διότι δεν γίνονται όλα μαζί! Τώρα όμως το θέλω πάρα πολύ! Είμαι ήδη στο studio.
– Δ. Με το καλό! «Πρόλαβες» την επόμενη ερώτησή μου που είναι «Ποιός σταθμός στη μουσική σου πορεία σε στιγμάτισε ή σου άλλαξε καθοριστικά τη ζωή και πως αυτό καθρεφτίστηκε στη μετέπειτα πορεία σου, τόσο επαγγελματικά όσο και σαν ψυχοσύνθεση?»
– Κ.Θ. Το θέατρο λοιπόν! Ας μιλήσουμε λίγο για το θέατρο. Σίγουρα δεν είμαι ο πιό κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσει γι αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που σπούδασαν χρόνια, «έλιωσαν» τα παντελόνια τους σε αυτή τη τέχνη. Αυτό που ταιριάζει ανάμεσά μας και μας κάνει το glue είναι ένα κομμάτι της υποκριτικής που και ερμηνευτικά πρέπει να το έχεις μαζί σου, να το χρησιμοποιείς ώστε να κάνεις τη διαδρομή μέσα στο μυαλό σου. Η διαδρομή που έχεις που είναι ο στίχος για εμάς και για τους ηθοποιούς το συγγραφικό έργο. Πάντα με μάγευε αυτό που συμβαίνει στην υποκριτική τέχνη και εντελώς ξαφνικά έγιναν κάποια πράγματα, κάποιες συναντήσεις, ώστε με φέραν αντιμέτωπο με μία συγγραφή δική μου, η οποία αρχίζει να παίρνει καλές κριτικές και να πιστεύουν σε αυτό κάποιοι άνθρωποι και το υποστηρίζουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπαίνοντας μέσα, κάνοντας πρόβες και «στήνοντας» το Coktail Art, ανακάλυψα πολλά πράγματα για τις τέχνες γενικά , για την δική μου «αποστολή» και ένα πράγμα που θεωρούσα πως το έχουν οι ηθοποιοί πιό πολύ, ενώ εκείνοι πιστεύουν πως το έχουμε εμείς (μουσικοί), την απουσία ντροπής στη σκηνή. Αυτό με το μεγάλο κέρδος, ήταν η απουσία ντροπής, στην έκθεση, στο τσαλάκωμα, στο ταξίδεμα του μυαλού!
– Δ. Το αγαπημένο σου απόφθεγμα?
– Κ.Θ. «Κοίτα γύρω, δες τι όμορφος που γίνεται ο κόσμος, όταν όμορφα κοιτάς»
Να ευχαριστήσουμε τη HOG Athena Chapter για την παραχώρηση της μοτοσυκλέτας του Head Road Captain που βρέθηκαν στο Aqua Blue στα πλαίσια της προετοιμασίας -Coastal breafing- για το Adriatic Ride. Θα λάβουν μέρος 12 Harleys από Αθήνα μέσω FYROM, Αλβανίας, 10ημερο tour στις Δαλματικές Ακτές με κατάληξη στην Κροατία για το 23ο ετήσιο Ευρωπαΐκό Rally της Harley.
Ηρα Σαραντάκη
